حریم دل

یه نگاهی کردم جای خالی پیدا کنم نزدیکترین صندلی به درب میخواستم نگاهم به خانمی افتاد که نگاهش از من گرفت رو به پنجره اتوبوس کرد نزدیک رفتم گفتم ببخشید کنارتون جای کسی هست؟ با یه نیم نگاه بهم گفت نه. منم بدون معطلی نشستم دقایقی شد که اتوبوس حرکت کرد خیلی خسته بودم دلم میخواست تا رسیدن به مقصد فقط بخوابم اما سکوت سنگین خانم کنار دستم خیلی ذهنم رو درگیر کرد دنبال بهانه ای برای حرف زدن باهاش بودم که نیم رخ صورتش به سمت من با نگاهم گره خورد با یک ته صدایی ناراحت و نگران، چشمش به من نشان داد پرسید چشمم ورم کرده؟ گفتم آره. پرسیدم چی شده؟ وقتی جوابم داد دوباره رو به سمت پنجره اتوبوس شد، ذهنم بیشتر درگیر شد…  تو ذهنم دلیل برای جواب اون خانم  میتراشیدم حتما غداش سوخته که از دست شوهرش کتک خورده، شاید مواظب بچه هاش  نبوده خطایی انجام دادن، شاید بدون اجازه کاری کرده یا جایی رفته، شاید و شاید… دقایقی باز هم سکوتی بین من و اون خانم حاکم شد صدای اتوبوس دیگه متوجه نبودم و به این فکر فرو رفتم که چجوری از ناراحتیش میتونم کم کنم تا مقصد یک ساعت و خورده ای زمان بود خیلی بهش سخت میگذشت وقتی اوج ناراحتی هستی هر دقیقه، سالی میگذرد… دوباره نیم رخ صورتش متوجه من بود انگار فکر میکرد میتونه باهام حرف بزنه. همین نیم نگاهش را به سرعت گرفتم نگاهمون در هم گره خورد منم انگار حس کردم میتونم برای دقایقی سنگ صبورش باشم. با همان نگاه ناراحت و عاجزانه ته صدایی ازش اومد. که میگفت شوهرم  خیلی بداخلاق و بد دهن هست بیست و هفت ساله باهاش کنار اومدم ازش دوتا بچه دارم بهم بد بین هم هست چند سالی هست که به زن برادرم نگاه بد داره میخواد باهاش ارتباط داشته باشه، بنده خدا زن برادرم خیلی زن خوب و محجوبی هست بخاطر اینکه آبروریزی نشه با ما قطع رابطه کرده اما شوهرم دست بردار نیست چندین ساله نگذاشتیم برادرم این موضوع رو متوجه بشه وگرنه تا حالا حسابش رسیده بود…  امروز الکی با من بحث کرده کتکم زده از خونه بیرونم انداخته بهم گفته هر جا دلت میخواد برو… خانم اشک چشمش رو با دستمال خشک کرد، بغض گلوش وا شد بیصدا گریه میکرد.. گفتم بچه هاتون چی؟ گفت: بچه ها تو شهر مشغول درس و کار هستن اصلا خونه نمیاین بخاطر اخلاق باباشون منم الان دارم میرم پیش بچه هام.